Category Archives: SULUK TEGESIPUN AKSARA ALIP

SULUK TEGESIPUN AKSARA ALIP


Anggitanipun Abdi-dalem Pangeran Wijil Kadilangu. 

Sekar Asmaradana : 24 pada. 

  1. Kawruhana kang sayekti, nyatane alip punika, lawan maknane alipe, lan asale alip punika, saking neptu jatinya, lan asale ingkang neptu, puniku saking ing derah.
  2. Lan maknane derah iki,  gih puniku roh kang samar, lan maknane roh kapine, puniku kinawruhana, iya sir ing Pangeran, iya iku maknanipun, puniku den-kawruhana.
  3. Dalil daim sanusiri, wa’ana siruhu ika, lan maknane sajatine, puniku cahyaning ngedat, nyata maknane ika, satuhune ing Hyang Ngagung, puniku nyataning ngedat.
  4. Utami ati kang yekti, puniku kejatenira, kawruhana mupung mangke, ingkang ingaran punika, neptu kajatenira, utawi kang neptu iku, nalikane jaman kina.
  5. Ngisthi puniku kang dhingin, pan iya patang prakara, kang dhingin patah aran, lan kaping kaliye kapal, kaping tigane rapak, kaping sakawane neptu, iku sira kawruhana.
  6. Maknane patah winarni, namane eroh punika, maknane kapal jatine, puniku namane kalam, lawan maknane rapak, asmane budi kang luhur, maknane neptu pan cahya.
  7. Wonten kang winuwus malih, utawi tegesing kalam, asmane lam awal mangke, tegese budi punika, asma lam akir ika, tegese cahya puniku, iya iku kajatetennya.
  8. Utawi tegese alip, asmane kang Maha Mulya, tegese lam awal mangke, asma Jabrail punika, nenggih kejatenira, den-utus maring Hyang Makluk, wonten malih kang winarna.
  9. Tegesipun kang lam akir, gih puniku nur Mukkamad, den-utus maring Makluke, wonten malih kang winarna, tegese asma purba, asma kang wajibbul wujud, puniku asma kang nyata.
  10. Kawruhana kang sayekti, patah lan kapal punika, kalam punika asale, pan saking alip sadaya, puniku datan liyan, kerana alip puniku, wiwinih kurup sadaya.
  11. Sejatine ingkang alip, gustine kurup sadaya, andikanira Hyang Manon,  sampun tumurun ing Kur’an, pira-pira sastranya, lah punika lairipun, Allah-tangala ngandika.
  12. Kumpule alam kang wahit, pangandikaning Pangeran, ucapena sayektine, Muhammad dipun takyukna, amung Allah kang ngrasa, kang namadi kabeh iku, poma sira ngawruhana.
  13. Nora anak-anak singgih,  tan den-anakaken nika, nora sakuthu wujude, wong sawiji dipun-cegah, nenggih kajatenira, wonten malih kang amuwus, ujare ingkang utoma.
  14. Kumpule Kur’an kang yekti, ing dalem jroning patekah, puniku iya kumpule, ana ing dalem bismillah, bismillah iku uga,  nenggih aneng dalem kurub, kumpule kurup punika.
  15. Kumpule ing dalem alip, kumpule alip punika, aneng nging neptu jatine, saking neptu tokid ika, datan ningali liyan, sira ing Ngallah kang Ngagung, utawi tokit punika.
  16. Tokid iku aling-aling, sawiji-wiji ika,  aningale ing ngatase, andikane Nabi Duta, wangale iwa salam, wonten malih kang winuwus, iku sira kawruhana.
  17. Wiwitane kang sayekti, lair andadekaken alam, ing budi kang luwih kaot, lawan wiwitan punika, andadekaken Allah, ing roh kang jati puniku, wiwitane malih ika.
  18. Andadekaken Hyang Widdhi, ing nure Nabi Muhkammad, nabi nulya ngandika lon, salal lahu nglehi salam, cahya mukmin punika, kabeh iku eroh ingsun, sebdane Nabi Utusan.
  19. Wonten malih kang winarni, ingkang nama Nabi Adam, bapakne kang jisim kabeh, kalawan Nabi Muhkammad, nyawane roh sedaya, pangandikane wong luhung, lawan sedyane pandhita.
  20. Nenggih nyatane napsihi, iya nyatane Muhkammad, Muhkammad iku kang kaot, kaya nyatane ing tingal, nyata napine ika, rasane Muhkammad iku, Muhkammad rasaning Ngallah.
  21. Nyatane napsi kang yekti, tubadil maring Muhkammad, Muhkammad kang gedhe dhewe, tubadil marang Pangeran, nyata napsine ika, nyatane Muhkammad luhung, iya Allah ya Muhkammad.
  22. Ya Muhkammad iya napsi,  lan iya iku sampurna, niyat sira kejatene, lamun nora wruha sira, marang jatine niyat, yekti sira dadi bingung, ngalamat pan durung selam.
  23. Seh Junet ngandika aris, sing sapa amartakena, rasane Pangeran kiye, dadi kupur kapir ira, sing sapa nora warta, maring Pangeran puniku, dadi jail lan bidengah.
  24. Nenggih rasane Hyang Widdhi,  yekti adoh lawan sira, wis nyata ing sarengate, puniku kupur makripat, iku kupur sampurna, kang nyata kajatenipun, ing-ucap tan wruh ing sira.
  25. Marang ing desa kakalih, kang kinarsakaken ika, aningali ing karone, tuture kakalih ika, kalawan panarima, kadi surya lintang iku, lawan sedyaning ngutusan.

Kapethik saking Serat suluk jaman karaton-dalem ing surakarta.

 

Terjemahan :

Terjemahan yang sederhana ini dapat membantu memahami naskah SULUK TEGESIPUN AKSARA ALIP (Suluk Maksudnya Huruf Alif), karena latar belakang pengetahuan penerjemah bukanlah sosok yang berpendidikan tinggi dan hanya bermodalkan nekat saja, maka bila ada keselahan dalam mengalihkan kedalam bahasa Indonesia saya mohon maaf yang sebesar-besarnya serta mohon kepada para pembaca yang budiman dikoreksi. Nuwun. (Kumitir). @@@

  1. Ketahuilah yang sebenar-benarnya, kenyataannya huruf Alif itu, serta maknanya Alif, dan asal usulnya Alif itu, sesunggunya berasal dari hari dan pasaran, dan hari dan pasaran berasal dari, yaitu berasal dari darah.
  2. Dan maknanya darah, yaitu merupakan ruh yang samar atau gaib, dan maknanya ruh ilafi-nya, itu ketahuilah, yaitu sir-nya (kehendaknya) Pangeran, itulah maknanya, maka ketahuilah itu.
  3. Dalil daim sanusiri, wa’ana siruhu, dan arti sesungguhnya, itu merupakan cahayanya Dzat, nyata maknanya, sesungguhnya berada di dalam Hyang Agung, itulah kenyataannya Dzat.
  4. Hati mulia yang sesungguhnya, itulah kenyatannya, ketahuilah sekarang, yang dinamakan, kenyataan hari dan pasaran, atau yang disebut hari dan pasaran, ketika jaman dahulu.
  5. Ngisthi itu yang pertama, dan itu juga terdiri dari empat macam, yang pertama disebut patah, dan yang kedua kapal, yang ketiga rapak, sedangkan yang keempat neptu, itu harus kamu ketahui.
  6. Artinya patah yaitu, namanya ruh, artinya kapal sesungguhnya, itu namanya kalam, serta namanya rapak, merupakan namanya akal budi yang luhur, sedangkan artinya hari pasaran adalah cahaya.
  7. Ada yang dikatakan lagi, atau maksudnya kalam, yaitu namanya lam awal, artinya akal budi yaitu, yang bernama lam akhir, artinya cahaya, yaitu merupakan kenyataannya (wujud yang nyata).
  8. Atau artinya Alif, namanya Yang Maha Mulia, artinya lam awal adalah, yaitu namanya Jibril, yaitu kenyataannya, diutus oleh Tuhan, dan ada lagi yang diceritakan.
  9. Maksudnya yang lam akhir, yaitu Nur Muhammad, yang di perintah oleh Tuhan, ada lagi yang di ceritakan, artinya asma purba (nama, kekuasaan), yaitu nama yang Wajibul wujud (wajid ada), itu adalah nama yang nyata/sesungguhnya.
  10. Ketahuilah yang sebenarnya, patah dan kapal itu, sedangkan kalam itu berasal, dari Alif semuanya, itu tidak lain, karena Alif itu, merupakan bibit dari semua huruf.
  11. Sebenarnya yang dinamakan Alif, itu merupakan tuannya semua huruf, yaitu sesungguhnya Hyang Manon, yang sudah turun di dalam Al Qur’an, berapapun jumlahnya sastra, itulah lahirnya, Allah taala bersabda.
  12. Bersatunya alam yang pertama, sabdanya Pangeran, ucapkanlah yang sesungguhnya, Muhammad di takyukna, hannya Allah yeng merasakan, yang melingkupi semuanya, maka kamu harus mengetahui.
  13. Tidak beranak, dan tidak diperanakkan, tidak mempunyai kembaran wujudnya, satu orangpun tidak dihindari, itulah kenyataannya, ada lagi yang menceritakan, menurut para ahli.
  14. Sebenarnya terkumpul menjadi al Qur’an, di dalam surat Al-Fatehah, telah terkumpul, berada di dalam bissmillah, dan bissmillah itu juga, berada di dalam huruf, sedangkan kumpulnya huruf itu.
  15. Bersatu di dalam Alif, bersatunya Alif itu, berada di dalam neptu (hari dan pasaran) sejatinya, berasal dati neptu tauhid, tanpa melihat orang lain, kamu kepada Allah Yang Agung, atau tauhid itu.
  16. Tauhid itu merupakan aling-aling (tirai, penghalang), satu-satunya, melihat/menyaksikan, ucapan Kanjeng Nabi Duta, Salallahu Alaihi Wasalam, ada lagi yang menceritakan, itu harus kamu ketahui.
  17. Awal mulanya yang sesungguhnya, yang menjadikan terciptanya alam, di dalam akal budi yang melebihi yang lain, serta permulaannya itu, yang menjadikan Allah, di dalam ruh yang sejati itu, dan yang permulaan adalah.
  18. Yang menjadikan Hyang Widhi, di dalam Nurnya Nabi Muhammad, Nabi segera berkata lembut, salallahu alaihi wasalam, itu adalah cahaya mukmin, semua itu ruh-KU, sabda Nabi Utusan.
  19. Ada lagi yang menceritakan, yang bernama Nabi Adam, merupakan Bapaknya  semua jisim (jasad/raga), dengan Nabi Muhammad, merupakan nyawanya semua ruh, ucapnya orang yang derajatnya luhur/tinggi, serta semua pandhita.
  20. Itulah kenyataanya nafsihi, yaitu kenyataannya Muhammad, Muhammad itulah yang melebihi yang lain, seperti kenyataannya di dalam penglihatan, nyata nafinya itu, rasanya Muhammad, dan Muhammad merupakan rasanya Allah.
  21. Kenyataan nafsi yang sebenarnya, tubadil kepada Muhammad, Muhammad yang besar sendiri, tubadil kepada Pangeran, nyata nafsinya itu, kenyataannya Muhammad yang berderajat luhur/tinggi, ya Allah ya Muhammad.
  22. Ya Muhammad ya Nafsi, dan itu sempurna, niyat kamu pada kenyataan, jika kamu tidak mengetahui, kepada sesungguhnya niyat, sungguh kamu jadi binggung, alamat bahwa belum paham.
  23. Seh Junet berkata lirih, siapa saja yang menannyakan, yaitu rasanya Pangeran, menjadi kufur dan kafir kamu, dan siapa saja yang tidak mengetahui berita/warta, kepada Pangeran, akan menjadi jail/usil dan bid’ah.
  24. Yaitu rasanya Hyang Widhi, sungguh jauh dengan kamu, sudah nyata di dalam syariatnya (hukum), itu kufur makrifat, itulah kufur sempurna, yang nyata pada kenyataannya, di dalam ucapan tidak mengetahui dirimu.
  25. Terhadap kedua desa, yang dikehendaki, melihat di keduanya, ucapnya mereka berdua, serta keikhlasan, seperti halnya matahari dan bintang, dan serta niatnya seorang utusan.

@@@